ไทร์ (อังกฤษ: Tyre) หรือ ศูร (อาหรับ: صور‎; ฟินิเชีย: , Ṣur; ฮีบรู: צוֹר‎, Tzor; ฮีบรูไทบีเรียส צר, Ṣōr; แอกแคด: 𒋗𒊒, Ṣurru; กรีก: Τύρος, Týros; ตุรกี: Sur; ละติน: Tyrus) เป็นเมืองในเขตผู้ว่าการใต้ ทางตอนใต้ของประเทศเลบานอน มีประชากรราว 117,000 คน ในปี ค.ศ. 2003[1] ไทร์ตั้งอยู่บนฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียน อยู่ห่างจากเบรุตทางตอนใต้ราว 80 กิโลเมตร ชื่อของเมืองมีความหมายว่า หิน[2]ไทร์เป็นเมืองสำคัญของอาณาจักรฟินิเซีย ตั้งแต่ประมาณ 1,100-600 ปีก่อนคริสต์ศักราช ในสมัยโบราณได้รวมเกาะซึ่งมีอ่าวจอดเรือ 2 แห่ง ปัจจุบันกลายเป็นคาบสมุทรเนื่องจากพระเจ้าอะเล็กซานเดอร์มหาราชแห่งมาซิโดเนียทรงขยายทางข้ามเกาะในคริสต์ศตวรรษที่ 4 เป็นเมืองศูนย์กลางการค้ามานานหลายศตวรรษ เป็นศูนย์กลางวัฒนธรรมและมหาอำนาจทางทะเลของชาวฟินีเชีย มีชื่อเสียงในการผลิตผ้าไหม มีการกล่าวถึงเมืองนี้ในคัมภีร์ไบเบิลในรัชสมัยของกษัตริย์ไฮแรม (969-936 ปีก่อนคริสต์ศักราช) ถูกชนชาติต่าง ๆ เข้าครอบครองเรื่อยมาจนในคริสต์ศตวรรษที่ 7 ตกเป็นของพวกมุสลิม ใน ค.ศ. 1124 พวกนักรบครูเสดได้เข้ายึดเมืองและกลายเป็นเมืองหลักของอาณาจักรเยรูซาเลม จนตกเป็นของมุสลิมอีกครั้งใน ค.ศ. 1291ไทร์ เป็นเมืองใหญ่เป็นอันดับ 4 ของประเทศเลบานอน[3] เป็นท่าเรือที่สำคัญของประเทศ มีอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว มีเมืองโบราณมากมายหลายแห่ง รวมถึงสนามกีฬาโรมันโบราณ ที่ติดอยู่ในรายชื่อมรดกโลกของยูเนสโกในปี ค.ศ. 1979